Onze rondreis Spanje dag 29.

Het is alweer de 29e dag van onze reis... Het leek zo'n poos, maar het einde van de reis schiet al op. Vandaag gingen wij van Aranjuez naar Ucero. Henny en ik namen de autobaan dwars door Madrid richting Burgos. Natuurlijk kwamen wij in Madrid in langzaam rijdend verkeer, maar gelukkig geen file. Wat een stad is Madrid!
Wij lieten alle steden zoals Madrid, Toledo, Avila, Segovia en Salamanca links liggen. Uiteindelijk hebben wij voor nu genoeg steden gezien... Wij verkiezen om de natuur in te gaan. Ten noorden van Madrid bracht de autobaan ons door de Siërra de Guadarrama, dit verveelde ons totaal niet. Daarna namen wij de N110 richting Riaza over een hoogvlakte met normaal besneeuwde bergtoppen, maar helaas op dit moment zagen wij hier en daar een besneeuwde bergtop! Er liggen 2 mooie stadjes op deze weg; San Esteban de Gormaz en El Burgo. Vanaf El Burgo namen wij een smal weggetje naar ons einddoel Ucero, een klein dorp midden tussen hoge rotsen. Het ligt in het natuurpark Canon del Rio Lobos. In het natuurpark moet een camping met dezelfde naam als het natuurpark zijn. Het ligt 1,5 km. buiten het dorpje... Ja, hoor, Henny en ik hadden het gevonden, maar tot onze verbijstering was het gesloten!
Hierdoor gingen wij een stukje verder het natuurpark Canon del Rio Lobos in en bij een splitsing zagen wij een restaurant met openbare picknickgrond, zodat wij daarheen gingen, maar ook het restaurant was gesloten! Gelukkig kwam er wel een auto van het terrein af en Henny vroeg naar een camping. Henny begreep uit wat men vertelde dat er zo'n 1 7 km verderop een camping moest zijn... in het volgende dorp. Daar gingen wij, vol met goede moed. Onderweg, na vele haarspeldbochten kwamen wij bij de Mirador Galiani (1122 km. hoogte), waar je een heel mooi uitzicht had van het natuurpark Canon de Rio Lobos. Boven de rotsen zweven enorme roofvogels. Op een infobord zagen wij dat het om de Buitre Leonado gaat, oftewel de vale gier, een aaseter met een vleugelspanwijdte van 2,5 meter. Bij het volgende dorp aangekomen zagen wij dat deze camping helemaal verwaarloosd en leeg was, zodat wij besloten het volgende stuk van de route te gaan rijden met de hoop dat wij vast en zeker een camping tegen zullen komen...
Dus op naar de route Mendigorria. Wij reden verder noordwaarts naar de Siërra de la Demanda, een smalle bergpasweg door mooie bossen en vele haarspeldbochten. Overal was het even rustig. Wij kwamen nu bij een dorpje Quintanar de la Siërra en zagen dat er een camping was. Henny en ik blij, dus de borden volgen. Wij kwamen net buiten het centrum en inderdaad een camping met restaurant en de camping is zelfs aangesloten bij ASCI. Alleen stonden wij voor de poort en deze ging niet open! Waardoor wij naar het restaurant gingen om te vragen hoe of wat er aan de hand was met de camping. Uiteraard bestelden wij iets te drinken. Het bleek dat de camping pas a.s. vrijdag open zal gaan... Wat een tegenvaller. Na beraad namen wij het besluit om te kijken of wij iets konden vinden om de nacht door te kunnen brengen en net aan de andere kant van de camping op de route welke wij morgen moeten gaan doen ligt een gemeentelijk zwembad, nog geen water in de baden, zodat wij besloten hier te blijven staan op het parkeerterrein voor de nacht. Het was onderhand 3 uur later dan wij hadden gedacht te stoppen.